Παρασκευή, Οκτωβρίου 2

Δραστηριότητες - Ακαδημαϊκό έτος 2009/2010























(Warhol - Flowers)

Αθήνα, Σεπτέμβριος 2009


To Ελληνικό Κέντρο Focusing, υπενθυμίζει ότι
και κατά την ακαδημαϊκή χρονιά 2009-2010
θα συνεχίσει τις παρακάτω δραστηριότητες:

1. «Ομάδα Προσωπικής Ανάπτυξης»
Η έναρξη αυτών των Ομάδων προγραμματίζεται για την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου.
Οι ημέρες και ώρες συναντήσεων θα ανακοινωθούν προσεχώς.


2. «Ομάδα Δεξιοτήτων»

Η ενότητα αυτή μπορεί να λειτουργήσει ως πρώτο εισαγωγικό επίπεδο για την συμμετοχή στο τριετές πρόγραμμα Προσωποκεντρικής & Focusing Βιωματικής Συμβουλευτικής, αλλά και ως ανεξάρτητη επιμορφωτική δεξιότητα.

Η έναρξη της Ομάδας Δεξιοτήτων προγραμματίζεται για την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου. Οι ημέρες και ώρες συναντήσεων θα ανακοινωθούν προσεχώς.


3. “Focusing και Ποίηση”

Την ανάπτυξη της βιωματικής επικοινωνίας μεταξύ των μελών της ομάδας θα διευκολύνει η Άννα Καραλή, με την συνεργασία της ποιήτριας Μάρως Παπαδημητρίου.

Είμαστε στη διάθεσή σας για περισσότερες πληροφορίες

Σάββατο, Ιουνίου 27

Ψυχοσωματικοί Πόνοι: Η θεραπευτική διαδικασία τους, σύμφωνα με την Προσωποκεντρική & Focusing Βιωματική Ψυχοθεραπεία








Διεθνές Συνέδριο του ICPS
 24-28 Ιουνίου, 2009
Εκπαιδευτικό Κέντρο Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος Γλυφάδα
“Η Προσωποκεντρική Συμβουλευτική & Ψυχοθεραπεία Σήμερα: Διαδρομή και Προκλήσεις"

***

Παρουσίαση (15 λεπτών)

Ψυχοσωματικοί Πόνοι: 
Η θεραπευτική διαδικασία τους, 
σύμφωνα με την Προσωποκεντρική & Focusing Βιωματική Ψυχοθεραπεία

Εισηγήτρια: Άννα Καραλή 
Ψυχοθεραπεύτρια
Ελληνικό Κέντρο Focusing

***

Να σας ευχαριστήσω και εγώ με την σειρά μου για την 
παρουσία σας και το ενδιαφέρον σας για το συγκεκριμμένο 
θέμα...


Στην προσπάθειά μου να το φωτίσω, το δυνατόν σύντομα - μια και ο περιoρισμός του χρόνου είναι γεγονός - επέλεξα να χρησιμοποιήσω το power point, για να μην ξεφύγουμε από τα όρια του χρόνου....

 
Επιτρέψτε μου, πάντως, αρχικά ν’ αναφερθώ, συνοπτικώτατα, στον Eugene Gendlin, εμπνευστή της  Focusing Βιωματικής Ψυχοθεραπείας


Ο Gendlin φοιτούσε στο πανεπιστήμιο του Σικάγο (εργαζόταν για την διατριβή του στην Φιλοσοφία) όταν συναντήθηκε με τον Rogers και ευρέθηκε στον χώρο της ψυχοθεραπείας, μέσα από την φιλοσοφική του δουλειά και την έρευνα. Συνεργάσθηκε  περισσότερο από 10 χρόνια με τον Rogers στο γνωστό Wisconsin project. (1967) (Ερευνα με σχιζοφρενείς πελάτες, 
στο Νοσοκομείο Mendota State Hospital). 

Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας, μεταξύ άλλων 
επιβεβαίωσαν ότι εάν ο θεραπευτής παρείχε τις γνωστές θεραπευτικές συνθήκες θα μπορούσε να δημιουργήσει μιά καλή θεραπευτική σχέση με τον πελάτη, και αυτή η σχέση θα μπορούσε να οδηγήσει στην συνέχεια στην αλλαγή της προσωπικότητας του. 

Το ιδιαίτερο στοιχείο όμως, που μ’ έκπληξη διεπιστώθει, ήταν ότι πέρα από τις θεραπευτικές συνθήκες υπήρχε και μία άλλη παράμετρος, αυτή της βιωματικής διαδικασίας του πελάτη(experiencing), που ευνοούσε την δημιουργία αυτής της καλής θεραπευτικής σχέσης. 

Τί εννοώ μ’ αυτό; Ο «επιτυχής» πελάτης ξεκινούσε από  ένα «υψηλότερο (higher) επίπεδο βιωματικής διαδικασίας», πράγμα  που συνέβαλε πολύ στην δημιουργία αυτής της καλής θεραπευτικής σχέσης (Pete Sanders, 2004).  

Αυτή η «ικανότητα» του επιτυχούς πελάτη να ευρίσκεται  σ’ επαφή με την βιωματική του  διαδικασία στο «εδώ και τώρα» οδήγησε τον Gendlin ν’ αναπτύξει τα βήματα της μεθόδου του Διαδικασία Εστίασης (Focusing) (1974) και στην συνέχεια διατυπώσει τη Focusing Βιωματική Ψυχοθεραπεία (1996). 


Θα ευχόμουν να συγκρατήσετε αυτό το κεντρικό χαρακτηριστικό της βιωματικής διαδικασίας  για να μπορέσουμε να ξετυλίξουμε το δυνατόν τη στάση του Προσωποκεντρικού και Focusing Βιωματικού Ψυχοθεραπευτή στο έργο του με πελάτες με ψυχοσωματικά προβλήματα. 

Ας διακρίνουμε λοιπόν κατ’ αρχήν μεταξύ εμπειρίας και 
βιωματικής διαδικασίας.

Η Εμπειρία 

O Carl Rogers, ως γνωστόν, διατηρεί μία «περιεχομένου» άποψη για την εμπειρία.
Ο Eugene Gendlin, υπογραμμίζει την βιωματική διαδικασία (experiencing), μιά και στην δική του θεώρηση η αλληλεπίδραση είναι πρωταρχική (Interaction is first).

Στην βιωματική διαδικασία, καίρια θέση κατέχει η 
Βιωμένη Αίσθηση (felt sense), μία σωματική αίσθηση, ένα «κάτι» ασαφές, που εάν στρέψουμε την προσοχή μας στο σώμα μας και του δώσουμε «χώρο», του επιτρέπουμε να υπάρξει…

Αλλά γιατί το «σώμα γνωρίζει»?

Σύμφωνα με το φιλοσοφικό έργο του Gendlin:

Κάθε ζών σώμα ενέχει (implies) το περιβάλλον
 
Το σώμα και το περιβάλλον μαζί συνδημιουργούν μία αλληλεπιδραστική διαδικασία (Process model).

Ειδικώτερα, ο ορισμός ενός εκ των πατέρων της φαινομενολογίας, Maurice Merleau-Ponty, διατρέχει όλο το έργο του Gendin:

“Το σώμα δεν είναι ένα απλό αντικείμενο, αλλά ο φορέας της ύπαρξής μας και ο καθοριστικός παράγοντας του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο...“

Εως τώρα, ακροθιγώς, έχουμε προσεγγίσει την φιλοσοφική σκέψη του Gendin, ως προς το σώμα...

Μπορούμε τώρα να προχωρίσουμε στο κυρίως θέμα μας,  ξεκινώντας από τα χαρακτηριστικά που απαντούμε σε  πελάτες  με ψυχοσωματικά προβλήματα  


Χαρακτηριστικά που απαντούμε σε πελάτες  με ψυχοσωματικά προβλήματα:

1) Μία ιδαίτερη μονόπλευρη στάση.
  
     Ολη τους η προσοχή κατευθύνεται προς το σώμα τους, αλλά όχι προς το ζών σώμα που εμπεριέχει συναισθήματα, σκέψεις και μετακινήσεις. Εκείνο που βιώνουν είναι ένα είδος «πόνος-σώμα»...

2) Αναζητούν εξηγήσεις.

       Δεν παραμένουν στην βιωματική τους διαδικασία για να αναγνωρίσουν τί τους συμβαίνει... Χρησιμοποιούν το «εάν» και το «διότι»...  
π.χ. 
- Εάν θα κάνω αυτό, θα πάθω εκείνο... 
- Με πονάει πάλι, διότι δεν επρόσεξα...  
       - Εάν το βράδυ καθήσω σ’ αυτή την στενή 
         καρέκλα, αύριο το πρωϊ θα είμαι χειρότερα...

3) Βασίζονται μόνο σε ό,τι βιώνουν και έχει να κάνει με τα συμπτώματά τους, και το κάνουν αποκλειστικά με ένα αιτιολογικό τρόπο. 

Ολες οι άλλες δυνατότητες αγνοούνται...  

Επαναδιευθετούν δηλαδή τα ήδη γνωστά κομμάτια τους, σε αντίθεση με την αναζήτηση κάτι νέου, μέσα από την βιωματική τους διαδικασία...
 
Τα ανωτέρω χαρακτηριστικά είναι που δημιουργούν, όπως αναφέρει ο Gendlin,  μία δεσμευτική δομή, την ακινητοποίηση/φραγή της βιωματικής διαδικασίας (structure bound experiencing

Ειδικώτερα στην θεωρία αλλαγής της προσωπικότητας (1964) ο Gendlin αναφέρει:

    Η εμπειρία μου χαρακτηρίζεται ως «δεσμευτική δομή» όταν συνεχίζω να βιώνω, σκιαγραφώ και αισθάνομαι κάτω από ένα συγκεκριμμένο (ήδη γνωστό) στερεότυπο τρόπο,  στερούμενος τις αναρίθμητες φρέσκιες πληροφορίες της παρούσης στιγμής...

Επιβάλλεται πάντως να σημειωθεί ότι ο όρος δεσμευτική δομή είναι ουδέτερος όρος. Δεν αναφέρεται σε αρρώστια, ή διαταραχή. Μιλά για την «μονόπλευρη/ περιοριστική» διαδικασία (narrowing process).

Μιλά για το «πάγωμα» (frozen whole), για την έλλειψη διαδικασίας, δεν έχει να κάνει μ’ ένα διαταραγμένο άτομο, αλλά με ένα άτομο με προβληματικό είδος εμπειρίας, που χρειάζεται ενσυναίσθηση και ποικίλες βιωματικές αποκρίσεις (experiential responses) από τον θεραπευτή του 

Κάτω από αυτές τις συνθήκες πώς καθορίζεται η «παρουσία» του Προσωποκεντρικού & Focusing Βιωματικού Ψυχοθεραπευτή;



Η «παρουσία» του θεραπευτή

1. Χρειάζεται να βοηθήσει τον θεραπευόμενο να παραμείνει και στην συνέχεια αναγνωρίσει ότι, αυτό που οι «περιορισμένες περιοχές» του πρεσβεύουν, δεν είναι η όλη αλήθεια...
  
Η«στενή» αντήληψή του και μόνο «χρωματίζει» τον κόσμο του, μέσα από τα δικά του γυαλιά... 
(Απαιτείται μακρύς χρόνος πρακτικής – και για τον θεραπευτή και τον θεραπευόμενο)


2. Χρειάζεται, ως θεραπευτές, ν’ αναγνωρίζουμε τα πρότυπα των χαρακτήρων μας, τις δικές μας μονόπλευρες αντιδράσεις. 

Είναι καλό να διερωτώμεθα: 
   
Ποιές είναι οι αυθόρμητες αποκρίσεις μου σε ανθρώπους που «πάντα έχουν κάτι», που παραπονούνται ατέλειωτα... 

(Απαραίτητη μακρά και συχνή εποπτεία) 


3. Ερωτήσεις του είδους:

Ποια είναι η δική μου εμπειρία όταν  
  υποφέρω από πόνο;
Τί πίστευε η οικογένειά μου γύρω από αυτό το θέμα;
Πώς μου έχουν συμπεριφερθεί οι γιατροί, οι δικοί  
  μου, σ’ ανάλογες περιπτώσεις;
. Ποιά είναι η αντίδρασή μου όταν ο άλλος υποφέρει;
 
χρειάζεται να επανέρχονται συχνά-πυκνά όταν εργαζόμεθα με πελάτες με ψυχοσωματικούς πόνους...

Και σ’ αυτό το σημείο πιστεύω είναι σαφές ότι αναζητούμε χαρακτηριστικά δεσμευτικής δομής της ιδικής μας, ως θεραπευτών, βιωματικής διαδικασίας...

Τελικά, καταλήγουμε στο κυρίως θέμα μας: 

«Πώς δουλεύουμε με πελάτες με ψυχοσωματικούς πόνους»

Ανάγκη γι’ αυξανόμενη – από στιγμή σε στιγμή –  ενσυναίσθησή μας

Ανάγκη, μέσω βιωματικών αποκρίσεων (experiential responses), ν’ ανταποκριθούμε στο «όριο» της συνειδητότητας (edge of awareness) του πελάτου, σ’ αυτό το σιωπηλό τοπίο, πίσω από το «παγωμένο όλον» (frozen whole).

Προσπάθεια για ένα ευρύτερο χώρο, για τη σωματική τους συνειδητότητα

Προσπάθεια για να παραμένουμε στα συναισθήματά τους και να τα επαναφέρουμε με διακριτικές ερωτήσεις, με πολύ ευγένεια και ευαισθησία... 
   
«Εκπαίδευση» για το πώς μπορούν να μετακινούνται από τον χώρο του πόνου και προς τον πόνο, βοηθώντας τους να εστιάσουν την προσοχή τους στην αναπνοή τους και να νιώσουν γειωμένοι...

«Εκπαίδευση» για το πώς μπορούν να «βηματίσουν» πίσω, και ρωτήσουν  εσώτερα:
Πώς νιώθω μ’ «όλο αυτό»; 

Αυτό, το τελευταίο, είναι και το σημαντικώτερο σημείο αναζήτησης της βιωμένης τους αίσθησης... 
Μετά από αρκετό καιρό ίσως μπορέσουν να την προσεγγίσουν και τότε να μπορέσουν να νιώσουν «Ολο αυτό»... τον τρόπο που ζούν ως «όλον». 

Μ’ αυτόν τον τρόπο προσέγγισης της βιωμένης αίσθησης, νέες έννοιες μπορεί να αναδυθούν... 

Ισως τώρα μπορέσουν να «δούν» ότι είναι η ζωή τους που χρειάζεται προσοχή, όχι μόνο τα συμπτώματά τους...



Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας, την πολυπληθή παρουσία σας και την ενδιαφέρουσα συμμετοχή σας... 

Επιτρέψτε μου κλείνοντας να σας προσφέρω μία «αχτίδα» ηρεμίας μέσα από την μουσική του J.S.Bach (sonata “siciliana”, 2nd movement)

Και πάλι ευχαριστώ...















Βιβλιογραφία

Gendlin, Eugene, (1964). A Theory of Personality Change. Chapter four in: Personality Change, Philip Worchel & Donn Byrne (Eds.), New York: John Wiley & Sons.

Gendlin, Eugene, (1968). The Experiential Response, International Focusing Institute, New York, www.focusing.org

Gendlin, Eugene, (1996). Focusing Oriented Psychotherapy. A Manual of the Experiential Method. Guilford Press.

Gendlin, Eugene, The Process Model, International Focusing Institute, New York, www.focusing.org

Geiser Juchli, Christiane, (2003). "Talking About Differences", Paper presented at the 15th Focusing Conference Pforzheim 

Lietaer, German, (2002). The United Colours of Person-Centred and Experiential Psychotherapies, PCEP 1, 4-13

Purton, Campbell, (2004). Person-Centred Therapy. The Focusing-Oriented Approach, Palgrave

Rogers, Carl, (1980). A Way of Being, Boston: Houghton Mifflin

Sanders, Pete, (2004). Tribes of Person Centred Nation, Pccs Books

Παρασκευή, Ιουνίου 26

Ένα σύννεφο που βρέχει λέξεις: γλωσσολογική ανάγνωση της διαδικασίας συμβολοποίησης




Για Full Screen προβολή κάντε απλό κλίκ 
στο ορθογώνιο "Toggle Full Screen" δεξιά

height="500" width="100%" > value="http://d.scribd.com/ScribdViewer.swf?document_id=16795462&access_key=key-rcyq1zdqrwv5zum4dr5&page=1&version=1&viewMode=">    


Τρίτη, Μαΐου 26

6η Ημερίδα Εθνικής Εταιρίας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος, 30η Μαΐου 2009


«Η κρίση στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία: κίνδυνος ή ευκαιρία;»

Εργαστήριο: Παρουσία και Δράση

Θεραπευτική συνεδρία σύμφωνα με την Προσωποκεντρική  

και την Focusing-Βιωματική Προσέγγιση

Εισηγητές: Άννα Καραλή και Παύλος Ζαρογιάννης

 Ελληνικό Κέντρο Focusing

 

Ακολουθεί ψυχοδραματιστική επεξεργασία από το 

Ινστιτούτο Ψυχοδράματος - Κοινωνικοθεραπείας

Ανοικτό Ψυχοθεραπευτικό Κέντρο και το 

Ινστιτούτο Ομαδικής Ανάλυσης Αθηνών

Εισηγητές: Αγγελική Κοσμόγιαννη και Δημήτρης Λίβας

Πέμπτη, Μαρτίου 12

Εξαρτήσεις & Ψυχικό Τραύμα



Το θέμα της Συννοσηρότητας


Τα προβλήματα εξάρτησης  είναι συνηθισμένα  στα άτομα  που έχουν εμπειρίες ψυχικού τραύματος  και η σύνδεση μεταξύ τους σε πολλές περιπτώσεις φαίνεται προφανής. Όμως,

μόνο τα τελευταία χρόνια, το θέμα της συνοσηρότητας των εξαρτήσεων και των μετατραυματικών διαταραχών, έχει γίνει αντικείμενο μελέτης και έρευνας, τόσο, για την κατανόηση της λειτουργίας της συνοσηρότητας όσο και για τα προβλήματα που προκύπτουν στην διαδικασία της ψυχοθεραπείας.

 

 Στην σύγχρονη έρευνα  αναπτύσσεται  η άποψη ότι  τα  άτομα  που έχουν αναπτύξει κάποιο ψυχικό τραύμα προσπαθούν να ανακουφιστούν από τα επώδυνα συμπτώματα, της επαναβίωσης του τραύματος, της αποσύνδεσης, της συνεχούς υπερδιέγερσης, του πανικού και της μοναξιάς τους, μέσω της εξάρτησης (με την χρήση ουσιών η καταναγκαστικών συμπεριφορών)  ως μια μορφή  αυτό - φαρμακοθεραπείας . 

 

Κατά την διάρκεια του σεμιναρίου θα   αναπτυχθούν θέματα  που θα  βοηθήσουν,  στην κατανόηση  της  πολυπλοκότητας  της  αλληλεπίδρασης  των μετατραυματικών διαταραχών και των εξαρτήσεων,  και στην αποτελεσματικότερη ψυχοθεραπευτική πρακτική.

 

Ενότητες του Σεμιναρίου

-  Αίτια και Λειτουργικότητα της Συννοσηρότητας

-  Από τον Εγκέφαλο στον Νου

-  Θέματα ψυχοθεραπείας  της συνοσηρότητας

-  Οι κίνδυνοι της Φροντίδας


Εισηγητής  : Εμμανουήλ Βανταράκης   M.Sc      Ψυχοθεραπευτής, Τραυματοθεραπευτής

Εισαγωγικό Σεμινάριο Focusing Βιωματικής Τραυματοθεραπείας


Focusing Βιωματικής Τραυματοθεραπείας


Το Ψυχικό Τραύμα,  σύμφωνα με την Focusing  Βιωματική Ψυχοθεραπεία, είναι  αποτέλεσμα της αναστολής και  της  παράκαμψης της “βιωματικής διαδικασίας”, του οργανισμού κατά την διάρκεια μιας τραυματικής εμπειρίας, που καταστέλλει την ικανότητα του να  ανταποκριθεί αποτελεσματικά,  σ΄ αυτά τα απειλητικά  η  καταστροφικά γεγονότα. 


Αυτές οι τραυματικές εμπειρίες μπορεί να προκληθούν από : σωματική - σεξουαλική - συναισθηματική βία, φυσικές καταστροφές, ατυχήματα,  πολέμους, βασανιστήρια,  παρακολούθηση   βίαιων  γεγονότων,  απώλεια αγαπημένου  προσώπου,  χειρουργικές επεμβάσεις,  οικονομική  καταστροφή, απώλεια εργασίας, εγκατάλειψη  κ.α.


Στην διαδικασία της ψυχοθεραπείας του ψυχικού τραύματος  το στρέψιμο της προσοχής / επίγνωσης του ατόμου, στην “βιωμένη αίσθηση”  της τραυματικής εμπειρίας, με στόχο την αποκατάσταση της “βιωματικής διαδικασίας”, επιτρέπει την επεξεργασία της τραυματικής  εμπειρίας. Η συμβολοποίηση  της τραυματικής εμπειρίας  και η ολοκλήρωση των  νευροφυσιολογικών και  ψυχολογικών  διεργασιών  που είχαν ανασταλεί, οδηγεί στην επαναδιαπραγμάτευση και στην επανένταξη των αποσυνδεμένων - “παγωμένων” κομματιών της τραυματικής  εμπειρίας  και τελικά στην επανοργάνωση της δομής του εαυτού.


Ενότητες του Σεμιναρίου

Οι διαστάσεις του Ψυχικού Τραύματος: Νευροφυσιολογική, Φαινομενολογική, Υπαρξιακή

 Βασικές Αρχές της Ψυχοτραυματολογίας

 Οι Φάσεις Επεξεργασίας του Ψυχικού Τραύματος

Οι κίνδυνοι του Θεραπευτή


 Εισηγητής  : Εμμανουήλ Βανταράκης   M.Sc Ψυχοθεραπευτής, Τραυματοθεραπευτής

Τετάρτη, Μαρτίου 11

Focusing και όνειρα - μια πρακτική προσέγγιση



ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ ME ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΣ


Focusing και όνειρα - μια πρακτική προσέγγιση
“Αυτό που είναι σημαντικό, είναι να καλωσορίζετε το όνειρο, να το αγαπάτε, ν’ απολαμβάνετε το πόσο επινοητικό και ευφάνταστο είναι (…). Το να απολαμβάνετε το ονείρο, είναι πιο σημαντικό από το να το ερμηνεύετε... Επομένως, μην το επεξεργάζεσθε τόσο πολύ... έτσι θα συντείνετε στο να πάψει να είναι ευχάριστο και συναρπαστικό»
Gene Gendlin, «Επιτρέψτε στο σώμα σας να ερμηνεύσει τα όνειρά σας», σελ.27-28:



Εισαγωγή

Τα όνειρα είναι μια πλούσια πηγή ζωτικής ενέργειας, κίνησης και αίσθησης. Δουλεύοντας με τα όνειρα είναι τις περισσότερες φορές διασκεδαστικό και ισχυρό. Υπάρχει πολλή ζωή σε αυτά. Ένα όνειρο είναι μια ιστορία σε συμβολική γλώσσα. Πολλά πράγματα μπορούν να συμβούν σε ένα όνειρο, μεγάλες συγκινήσεις, γρήγορες αλλαγές χρόνου και τόπων. Είναι όλα λίγο πολύ δραματικά και θεατρικά, μερικές φορές ακόμα και παράξενα, όπως σε ένα παραμύθι.

O Freud, αποκαλούσε τα όνειρα: «η βασιλική οδός στο ασυνείδητο», και υπεστήριζε ότι το πώς αντιλαμβανόμεθα το ασυνείδητο, μπορεί να έχει επίδραση στο πώς αντιλαμβανόμεθα τα όνειρα. Ο Jung, εξ άλλου, θεωρούσε ότι ένα όνειρο είναι ένα γράμμα από το ασυνείδητο, που οι περισσότεροι άνθρωποι το πετάνε χωρίς να το ανοίξουν. Το να «συντροφεύετε» το όνειρό σας με τον τρόπο της «διαδικασίας εστίασης» (focusing) σημαίνει ότι επιτρέπετε στις ενεχόμενες πληροφορίες να σας περάσουν το μήνυμα του ονείρου σας.


Το νόημα των ονείρων

Κάθε όνειρο είναι μοναδικό. Είναι ένας συνδυασμός της ιστορίας της ζωής σας και της εμπειρίας σας. Ένα όνειρο λέει κάτι για ένα θέμα στη ζωή σας. Μερικές φορές είναι μια επιβεβαίωση, μια ενθάρρυνση για τον δρόμο που πηγαίνετε. Ένα τέτοιο όνειρο φέρνει άμεσα θετική ενέργεια. Πολλά όνειρα περιέχουν μια ένδειξη της κατεύθυνσης με την οποία μπορείτε να αναπτυχθείτε. Μερικές φορές δεν είναι εύκολο να βρεθεί αυτή η κρυμμένη ενέργεια ανάπτυξης. Ειδικά, όταν αυτός που ονειρεύεται εφαρμόζει στο όνειρό του την ίδια άποψη που εφαρμόζει σε ο,τιδήποτε άλλο στη ζωή.

Η ενέργεια ανάπτυξης μπορεί να προέλθει από το αντίθετο αυτού, που αυτός που ονειρεύτηκε, αναμένει. Παραδείγματος χάριν: εάν αυτός που ονειρεύτηκε βιώνει μια επιθετική δύναμη ως κακή, η συνηθισμένη αντίδρασή του θα ήταν να απομακρυνθεί. Εάν δεν απομακρυνθεί αλλά ερευνήσει αυτήν την επιθετική δύναμη μπορεί να φέρει νέα ενέργεια. Αυτή η νέα ενέργεια είναι συχνά αρκετά διαφορετική από αυτή που εκτιμούμε περισσότερο. Αυτό δεν σημαίνει ότι αλλάζουμε τις αξίες μας προς το αντίθετο, τις επεκτείνουμε μόνο μερικώς. Αυτήν την προσέγγιση ο Gene ονομάζει «πλάγια ρύθμιση» (bias control)

Είστε το μόνο πρόσωπο που μπορεί να ερμηνεύσει το όνειρό σας! Η ερμηνεία του ονείρου σας δεν είναι μια διανοητική άσκηση, η διαδικασία του ονείρου συμβαίνει στο σώμα. Μπορείτε να αισθανθείτε εάν μια ερμηνεία είναι σωστή. Το βιώνετε με ένα αίσθημα ανακούφισης, μια αίσθηση χώρου, ή ενέργειας, ή ίσως με όλα αυτά.


Ο ρόλος του συνοδού

Ο ρόλος του συνοδού σε μια συνεδρία ονείρου είναι πιο ενεργός απ' ότι σε μια συνηθισμένη συνεδρία. Φυσικά ο συνοδός φροντίζει για μια ασφαλή ατμόσφαιρα. Πέρα από αυτό, ο συνοδός υποβάλλει τις ερωτήσεις με τέτοιο τρόπο ώστε αυτός που ονειρεύτηκε να μπορέσει να ξετιλήξει το όνειρο και να βρει το νόημα και την ενέργεια του. Επομένως είναι εξίσου σημαντικό ο συνοδός να διαφυλάσσει τη διαδικασία της ιστορίας του ονείρου.



Αννα Καραλή, Ελληνικό Κέντρο Focusing
Διημερίδα Ελληνικής Εταιρίας Συμβουλευτικής, 14-15 Μαρτίου, 2009

ΟΝΕΙΡΑ και Διαδικασία Εστίασης (Focusing)



(Ειδικές «ανοικτές» ερωτήσεις)

Κατ’ αρχήν αναφερθείτε σ’ ολόκληρη την ιστορία του ονείρου, όσο την
θυμάστε τώρα. Ανακαλέστε το όνειρο με πλήρεις λεπτομέρειες. Ο ακροατής
θα σεβαστεί το όνειρό σας και θα ρωτήσει μερικές ερωτήσεις, όπως:


Συνειρμοί/ιδέες

• Τι σας έρχεται στο μυαλό σχετικά με αυτό το όνειρο;
• Κάποιες ιδέες, ή συνειρμοί που έχουν σχέση με το όνειρο;
• Υπάρχουν κάποιοι ιδιωματισμοί που σας λένε κάτι με συμβολικό τρόπο;
• Υπάρχει ήδη κάποια ειδική ιδέα, ή συσχετισμός που να ταιριάζει;


Συναισθήματα:

Αισθανθείτε την βιωμένη ποιότητα του ονείρου.

• Υπάρχει κάποια αίσθηση, ή συναισθήματα, που να εμφανίζονται με την ιστορία του ονείρου σας;
• Τι είδους γεύση, ή διάθεση σας άφησε αυτό το όνειρο το πρωί που ξυπνήσατε με αυτό; Υπήρξε κάποια βιωμένη αίσθηση από αυτό που να αισθανθήκατε στο σώμα σας;
• Τι σας θύμισε αυτή η βιωμένη ποιότητα; Πότε αισθανθήκατε κάπως έτσι στην ζωή σας;
• Τί στην ζωή σας έχει παρόμοια αίσθηση;
• Τί καινούργιο υπάρχει για σας σ’ αυτή την βιωμένη αίσθηση;


Τοπίο/σκηνικό:

• Φανταστείτε και αισθανθείτε το κύριο τοπίο/σκηνικό στο όνειρό σας. Τι σας θυμίζει;
• Πού έχετε δει ένα τέτοιο μέρος;
• Ποίο μέρος σας έκανε να αισθανθείτε έτσι;
• Συνοψίστε τα γεγονότα του ονείρου σε δύο ή τρία μέρη: βρείτε ...... και έπειτα...... και έπειτα...
• Τι μοιάζει στη ζωή μου με αυτή την ιστορία;

Χαρακτήρες:

• Ποιοι χαρακτήρες «παίζουν» στο όνειρό σας; Υπάρχουν κάποιοι συνειρμοί;
• Πάρτε το άγνωστο πρόσωπο, ή το πιο σημαντικό. Τι σας θυμίζει αυτό το πρόσωπο; Τί φυσική βιωμένη ποιότητα σας δίνει αυτό το πρόσωπο του ονείρου;
• Θα μπορούσε αυτό το πρόσωπο να είναι ένα μέρος του εαυτού σας, κάτι που επιθυμείτε να είστε, ή που δεν θέλετε ποτέ να είστε;
• Ίσως να υπάρχει μια εσωτερική σύγκρουση με τον εαυτό σας, ότι μερικές φορές δεν ενεργείτε με τον τρόπο που θέλετε. Θα μπορούσε το όνειρό σας να το φέρει αυτό σε μια ισορροπία;


Κατάσταση:

• Εξετάσετε λεπτομερώς το χθές, και ανακαλέστε με τί ήσασταν εσωτερικά απησχολημένοι. Με ένα πρόσωπο, μια εμπειρία, μια σύντομη σκηνή;
• Ίσως βρείτε κάτι στο όνειρό σας που να συνδέεται με τη άμεση, τωρινή ζωή σας. Ίσως έχει να κάνει με πνευματικά ή ερωτικά ζητήματα.

Αποκωδικοποίηση:

• Βρείτε μερικά αντικείμενα ή σύμβολα στο όνειρό σας. Τι αντιπροσωπεύουν;
• Πάρτε το κυριότερο πράγμα και ρωτήστε: «Τι είναι αυτό το πράγμα;».
• Τι σημαίνει για μένα αυτό το σύμβολο;


Το μήνυμα:

• Θα μπορούσε το όνειρο να πει κάτι για την πνευματική μου ζωή; Πώς αναπτύσσομαι, ή προσπαθώ να αναπτυχθώ;
• Τι στη ζωή μου είναι σαν αυτό το όνειρο;

Και τώρα;

• Τι θέλετε να κάνετε με την ερμηνεία αυτού του ονείρου;
• Ίσως να θέλετε να συνεχίσετε το όνειρό σας (να το φέρετε σ’ ένα τέλος).
• Πώς θεωρείτε τον εαυτό σας αυτές τις μέρες;
• Με τι «παλεύετε», πώς αναπτύσσεστε;
• Ας υποθέσουμε ότι το όνειρο ήταν μια ιστορία για αυτό. Τι μπορεί να σημαίνει;
• Σας δίνει το όνειρο κάποια κατεύθυνση;



Αννα Καραλή, Ελληνικό Κέντρο Focusing
Διημερίδα Ελληνικής Εταιρίας Συμβουλευτικής (14-15 Μαρτίου, 2009)

Βιβλιογραφία



ΟΝΕΙΡΑ και Διαδικασία Εστίασης (Focusing)

Αννα Καραλή, Ελληνικό Κέντρο Focusing
Διημερίδα Ελληνικής Εταιρίας Συμβουλευτικής (14-15 Μαρτίου, 2009)
Βιβλιογραφία

Baker, N. (2008). The Experiential Counselling Primer. PCCS Books, Ross-on-Wye (p. 16)
Broadley, BT (1990). Client centered and experiential: Two different therapies. In G Lietaer, J Rombauts & R van Balen (eds) Client-Centered and Experiential Psychotherapy in the Nineties. Leuven, Belgium: Leuven University Press, pp. 87-107
Elliott, R & Greenberg, LS (2001). Process-experiential psychotherapy. In D Cain & J Seeman (eds) Humanistic Psychotherapies: Handbook of research and practice. (pp. 279 – 306) Washington, DC: American Psychological Association

Gendlin, E.T. (1962). Experiencing and the Creation of Meaning. New York: Free Press of Glencoe

Gendlin, E.T. (1973). Experiential Psychotherapy. In R.Corsini (Ed.), Current Psychotherapies. (pp. 317-352). Itasca: Peacock

Gendlin, E.T. (1996). Focusing-Oriented Psychotherapy, A manual of the Experiential Method, (p.244) The Guilford Press, New York,NY
Greenberg, LS, Watson, JC & Lietaer, G (eds) (1998). Handbook of Experiential Psychotherapy. New York: Guilford Press.
Hendricks, M.N. (2002b). Focusing-Oriented/Experiential Psychotherapy. In D.J.Cain, & J.Seeman (Eds.), Humanistic Psychotherapies. (pp.221-252). Washington, D.C.: A.P.A.
Purton, C. (2004). Person-Centred Therapy: The focusing-oriented approach. Basingstoke: Palgrave
Purton, C. (2007). The Focusing-Oriented Counselling Primer. Ross-on-Wye: PCCS Books.
Prouty, GF (1999). Carl Rogers and experiential therapies: A dissonance? Person-Centred Practice, 7 (1), 4-11
Rennie, DL (1998). Person-Centred Counselling: An experiential approach. London: Sage
Rogers, CR (1951). Client-Centred Therapy. Boston: Houghton Mifflin.

Rogers, CR (1959/1990). A theory of therapy, personality and interpersonal relationships as developed in the client-centred framework. In S Koch (ed) Psychology: A study of a science, Vol. 3: Formulations of the person and the social context. New York: McGraw-Hill, pp. 184-256. Reprinted in H Kirschenbaum & VL Henderson (eds) The Carl Rogers Reader. London: Constable, pp. 236-57
Rogers, CR (1961/1990). A therapist’s view of the good life: The fully functioning person. In On becoming a Person: A therapist’s view of psychotherapy: London: Constable, pp. 183-98. Reprinted in H. Kirschenbaum & VL Henderson (1990) The Carl Rogers Reader. London: Constable, pp.409-19

PowerPoint ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ, Διημερίδα Ελληνικής Εταιρίας Συμβουλευτικής